Restaurant Jun [ djoen ] aan de Frederik Hendrikstraat heeft een persoonlijke huiskamersfeer, maar wil ondanks het informele karakter een ‘restaurant-restaurant’ zijn met witte tafellakens, een wijnkaart, een bediening die je jas aanneemt en een taxi voor je belt. Verder komen er (nog) weinig toeristen in dit westelijk deel van Amsterdam, een pluspunt voor sommigen. De menukaart van Jun leunt sterk op de 3 verschillende rijsttafels, wat het restaurant geschikt maakt voor eten met een groep.
Lovende beoordelingen
De beoordelingen van restaurant Jun op internet zijn lovend. Een veel genoemde term in de internetbeoordelingen was ‘authentiek’. Ik vind het moeilijk om te beoordelen of iets authentiek is. Indonesië is een groot land en ieder gebied heeft zijn eigen manier van een gerecht klaarmaken. Qua pittigheid viel het authentieke behoorlijk mee, met uitzondering van de rendang waar ik haast alleen maar peper proefde. Afgaand op de menukaart is Jun authentiek, want ze hebben uitsluitend Indonesische gerechten die worden aangeduid met hun Indonesische benamingen. Ook zijn er authentiek Indonesische ingrediënten gebruikt zoals citroengras en kaffir limoen. In sommige gerechten was de smaak van een bepaald ingrediënt te heftig, waardoor het gerecht uit balans werd getrokken.
Rijsttafels
Jun heeft de keuze uit 3 verschillende rijsttafels, waarvan de gerechten ook los te bestellen zijn. Wij bestelden de grootste van € 35,00 p.p. met een voorgerechtje en 8 gerechten waarvan 2 vis, 4 vlees en 2 groenten. De rijsttafel wordt alleen met witte rijst geserveerd. De prijs is daarmee wat aan de hoge kant als je beseft wat je ervoor krijgt. De verschillende gerechten van de rijsttafel waren niet allemaal uitgebalanceerd. In het ene gerecht proefde ik te veel citroengras en het andere leek stijf te staan van de kaffir limoen. Het eten smaakte alsof het met haastige spoed bereid was, terwijl Indonesisch slow cooking bij uitstek is. De toetjes waren wel erg lekker, vooral vanwege het ijs in bijzondere smaken zoals gember en watermeloen.
De rendang test
De rendang daging (een van mijn favoriete Indonesische gerechten) was gemaakt van ossenhaas. Dat is chique, maar doe mij maar vlees dat beter bestand is tegen een lange bereidingstijd. Suddervlees dat lekker lang kan pruttelen zonder dat het taai wordt en zich vol zuigt met heerlijke smaken. Hoe maak je überhaupt een rendang van ossenhaas? Eerst de saus afmaken en daarna pas het vlees erbij? Het zou lekker kúnnen zijn als je de ossenhaas kort bakt. Dan heb je een moderne variant van een Indonesisch gerecht. Bij Jun was het geen van beide. Ook was de peper te overheersend waardoor de rest niet te proeven was. Of misschien is dat het lot van de rijsttafel: je krijgt zo veel gerechten dat je ze niet meer afzonderlijk proeft?
Conclusie
Hoewel ik Jun een positieve beoordeling zou geven, werd ik niet van mijn sokken geblazen. Ik hang tussen ‘niet Indonesisch genoeg’ en ‘ook niet vernieuwend’.
Ik denk dat Jun, zeker vanwege de wat hogere prijs en de lovende kritieken, nog wel iets verrassender kan.
